-Ձեռքդ տուր:
-Եկա՞ր, գիտեի որ կգաս:
-Արի:
-Ու՞ր ես տանում:
-Գիտես որ իմ ու քո ճամփան մեկն է
-Գիտեմ,- ասաց ու ձեռքը դրեց նրա բաց ափի մեջ:
Նրանք քայլում էին միասին դեպի բաց դաշտերը:Հորիզոնը շառագունել էր արևի կարմիր բոցերից:
-Հիշու՞մ ես մի ժամանակ քո միակ երազանքը այս բաց դաշտերի տիրուհին դառնալն էր...
-Հիմա էլ ոչինչ մի փոխվել:
-Մի ստիր ,- քմծիծաղեց նա :
-Չեմ ստւմ:
-Ասածիդ չես հավատում , դու հաշտություն կնքեցիր ինքդ քեզ հետ, դու մոռացար :
-Թանկ էր գինը հաշտության դու դա ինձանից լավ գիտես:
-Գիտեմ կորցիր կապույտը ու հիմա այն միայն հագիդ ես կրում, իսկ հոգիդ կապույտին է ձգտում:
-Այո հիմա կապույտը տեսնելու համար երկինք եմ նայում:
-Աշխարհի երկնքին մի նայիր Անի հոգուդ երկնքին նայիր , այնտեղ է կապույտը:
-Հոգուս երկնքում հիմա ճերմակն է ճերմակ որը կրում ես դու:
-Ճերմակ սկիզբն է ամենի, դու նրա վրա էլ կարող ես կապույտդ երիզել:
-Իսկ դու՞:
-Ե՞ս, ես ի՞նչ::
-Դու գնացիր առանց մի բառ ասելու:
-Ես գնացի դաշտերում վազելու, ես գնացի իմ երազանքի հետքերով:
-Իմ երազանքի մի մասնիկը միշտ ապրում է ապրում քո մեջ:
-Մի օր երբ թողես այդ մասնիկը մենք էլ իրար չենք տեսնի դու ինքդ կգաս դաշտերն այս ու կքայլես:
-Քեզ թողնե՞մ երբեք:
-Կգա այդ օրը ինչպես հաշտության օրը եկավ:
-Ու դու կթո՞ղնես ինձ:
-Ես քեզ չեմ թողել չեմ էլ թողնի ես երջանիկ կլինեմ այն օրը երբ դու ինքդ դաշտ գաս :Ես քեզ կառնեմ իմ թևերի մեջ ...
-Ու կապույտը իմ կլինի:
-Ու կապույտը քոնը կլինի:
Կապույտում ճախրեց աղավնին ու նա անհետացավ...
-Եկա՞ր, գիտեի որ կգաս:
-Արի:
-Ու՞ր ես տանում:
-Գիտես որ իմ ու քո ճամփան մեկն է
-Գիտեմ,- ասաց ու ձեռքը դրեց նրա բաց ափի մեջ:
Նրանք քայլում էին միասին դեպի բաց դաշտերը:Հորիզոնը շառագունել էր արևի կարմիր բոցերից:
-Հիշու՞մ ես մի ժամանակ քո միակ երազանքը այս բաց դաշտերի տիրուհին դառնալն էր...
-Հիմա էլ ոչինչ մի փոխվել:
-Մի ստիր ,- քմծիծաղեց նա :
-Չեմ ստւմ:
-Ասածիդ չես հավատում , դու հաշտություն կնքեցիր ինքդ քեզ հետ, դու մոռացար :
-Թանկ էր գինը հաշտության դու դա ինձանից լավ գիտես:
-Գիտեմ կորցիր կապույտը ու հիմա այն միայն հագիդ ես կրում, իսկ հոգիդ կապույտին է ձգտում:
-Այո հիմա կապույտը տեսնելու համար երկինք եմ նայում:
-Աշխարհի երկնքին մի նայիր Անի հոգուդ երկնքին նայիր , այնտեղ է կապույտը:
-Հոգուս երկնքում հիմա ճերմակն է ճերմակ որը կրում ես դու:
-Ճերմակ սկիզբն է ամենի, դու նրա վրա էլ կարող ես կապույտդ երիզել:
-Իսկ դու՞:
-Ե՞ս, ես ի՞նչ::
-Դու գնացիր առանց մի բառ ասելու:
-Ես գնացի դաշտերում վազելու, ես գնացի իմ երազանքի հետքերով:
-Իմ երազանքի մի մասնիկը միշտ ապրում է ապրում քո մեջ:
-Մի օր երբ թողես այդ մասնիկը մենք էլ իրար չենք տեսնի դու ինքդ կգաս դաշտերն այս ու կքայլես:
-Քեզ թողնե՞մ երբեք:
-Կգա այդ օրը ինչպես հաշտության օրը եկավ:
-Ու դու կթո՞ղնես ինձ:
-Ես քեզ չեմ թողել չեմ էլ թողնի ես երջանիկ կլինեմ այն օրը երբ դու ինքդ դաշտ գաս :Ես քեզ կառնեմ իմ թևերի մեջ ...
-Ու կապույտը իմ կլինի:
-Ու կապույտը քոնը կլինի:
Կապույտում ճախրեց աղավնին ու նա անհետացավ...
