Կրկնակը

-Սրբերի և աշխարհիկների ինչպիսի հանդիպում, ողջույն:

-Ողջույն աշխարհիկ:

-Վերջը վանական դարձար:

-Ինչպես տեսնում ես:

-Եվ քանի տարի է, որ կրում ես այս ,,անմեղության փարաջան?,,

-Կոնկրետ թիվը քեզ ոչինչ չի տա:

-Ատում եմ կուսակրոն ,,սրբի,, կյանքը:

-Ավելի շուտ չես դադրում ըմբոստանալ:

-Ես երբ հայտնվեցի կյանքիդ ճամփին?

-Դու իմ մեջ էիր բայց հասունացար այն օրը երբ ես դեմ առա իրականության պատին:

-Իսկ մինչ այդ?

-Մինչ այդ ես պատրանքների թագուհին էի, իսկ դու ինձ թափ տվեցիր և ամեն ինչ հօդս ցնդեց:

- Եվ երկար այստեղ որ շարունակես թագավորել պատրանքներում?Զգույշ եղիր վանականի հոգու կռիվները սպանիչ են:Արի լսիր ինձ ու դեն նետիր այդ փարաջան մեկ է քո խցում դու չես գտնի այն խաղաղությունը որը բնորոշ է հոգուն:

-Սրբերը ճշմարտության քարոզիչ են:

-Եվ կեղծիքի մարմնավորում:Քո փարաջան ի ցույց է դնում հոգուդ գաղտնիքները որոնք նույնիսկ Աստծուդ չես խոստովանի չէ?

-Չես դադարում խայթել:

-Այո ճշմարտությունը խայթում է քանի դեռ չի ընդունվել:Միայն մի ճշմարտություն կա որ ինձ ու քեզ ցավ չի պատճառում դա մեզ կապող շղթա-ցանկությունն է:

Նա ժպտաց:Դա իմ ժպիտն էր:Ես գրկեցի նրան: 

Ճերմակ փարաջան անհետացավ:Մենք դարձանք մեկ ամբողջություն մեկ Անի ու ես շարունակեցի վերելքս քարքարոտ ճամփեքով դեպի արևն անմար... 

Bottom of Form

Bottom of Form